Diálogo constante, cita obrigada e cotiá cos lectores, os artigos xornalísticos de Carlos Casares conforman un dietario persoal onde a vida discorre coma un fluxo permanente. Como unha novela aberta, as columnas de "Á marxe" constitúen quizais un exemplo sobranceiro desta dimensión.

Diálogo constante, cita obrigada e cotiá cos lectores, os artigos xornalísticos de Carlos Casares conforman un dietario persoal onde a vida discorre coma un fluxo permanente. Como unha novela aberta, as columnas de "Á marxe" constitúen quizais un exemplo sobranceiro desta dimensión.

Diálogo constante, cita obrigada e cotiá cos lectores, os artigos xornalísticos de Carlos Casares conforman un dietario persoal onde a vida discorre coma un fluxo permanente. Como unha novela aberta, as columnas de "Á marxe" constitúen quizais un exemplo sobranceiro desta dimensión.

Poucos escritores lograron como el tal grao de precisión, talento, eficacia, orixinalidade e vontade de estilo coma o autor destas columnas, cita obrigada de miles de lectores que durante anos comezaban a xornada engaiolados no discurso intelixente dos seus textos. Os artigos xornalísticos de Carlos Casares conforman un dietario personal onde a vida discorre coma un fluxo permanente. A obra dun escritor coma Casares merece ser considerada non como un conxunto de títulos illados, senón coma unha proposta dinámica, instalada no discurso xeral no tempo que lle tocou vivir. Coma unha novela aberta, as columnas de "Á Marxe" constitúen quizais un exemplo sobranceiro desta dimensión.

Coma unha novela aberta, as columnas de Á marxe constitúen quizais un exemplo sobranceiro desta dimensión. Neste cuarto volume inclúense os artigos publicados en La Voz de Galicia durante o ano 1995.

NOVELA. CUENTO. NARRATIVA.

É esta a décima edición de Xoguetes para un tempo prohibido desde que no ano 1975 se edita a primeira. Unha novela retrato dunha xeración, a dos anos 1960, nos que aqueles mozos universitarios cultos e brillantes, intelixentes e soñadores acaban embarrancando no escepticismo e na amargura. Unha obra que nos achega a un tempo e a uns personaxes marcados pola perda das ilusións e polos soños derramados. Esta novela foi galardoada co premio co que se conmemoraban os XXV anos da fundación da Editorial Galaxia. Un retrato xeracional dun grupo de amigos na Compostela universitaria de fins do século XX. O círculo universitario no que Casares se moveu na súa época de estudante na universidade aparece aquí representado pola peripecia vital de Elías, que abrangue desde a súa infancia nunha pequena vila galega ata o seu tráxico final nunha triste pensión ourensá. Os sórdidos anos da posguerra e o seu contrapunto, os esperanzados tempos da utopía revolucionaria, acaban no alcohol, na frivolidade e o desespero. Escrita con toda a brillantez e eficacia da narrativa moderna, é unha reflexión lúcida sobre as ilusións perdidas e os soños non acadados.

O can Rin é moi especial, moitísimas son as marabillas que este can bran co e peludo é quen de facer: conta historias coma ninguén, sabe falar en latín, toca o clarinete... Pero a mellor de todas é a que fala de cando Rin conseguiu que o lobo máis temible de todos, o lobo Crispín, lambese unha ovella.

Poucos escritores lograron como el tal grao de precisión, talento, eficacia, orixinalidade e vontade de estilo coma o autor destas columnas, cita obrigada de miles de lectores que durante anos comezaban a xornada engaiolados no discurso intelixente dos seus textos. Os artigos xornalísticos de Carlos Casares conforman un dietario personal onde a vida discorre coma un fluxo permanente. A obra dun escritor coma Casares merece ser considerada non como un conxunto de títulos illados, senón coma unha proposta dinámica, instalada no discurso xeral no tempo que lle tocou vivir. Coma unha novela aberta, as columnas de "Á Marxe" constitúen quizais un exemplo sobranceiro desta dimensión.

Poucos escritores lograron como el tal grao de precisión, talento, eficacia, orixinalidade e vontade de estilo coma o autor destas columnas, cita obrigada de miles de lectores que durante anos comezaban a xornada engaiolados no discurso intelixente dos seus textos. Os artigos xornalísticos de Carlos Casares conforman un dietario personal onde a vida discorre coma un fluxo permanente. A obra dun escritor coma Casares merece ser considerada non como un conxunto de títulos illados senón coma unha proposta dinámica, instalada no discurso xeral no tempo que lle tocou vivir. Coma unha novela aberta, as columnas de "Á Marxe" constitúen quizais un exemplo sobranceiro desta dimensión.